بررسی مقایسه ای تاثیر داروهای سایمتیدین و گلوکانتیم بر لیشمانیوز پوستی در موش بالب سی (balb/c)

سالک یکی از بیماری های بومی و شایع در برخی از نقاط کشور ماست. این عارضه پوستی یک بیماری انگلی است که توسط تک یاخته ای به نام لیشمانی (leishmania) ایجاد و از طریق گزش پشه خاکی منتقل می شود. پس از گزش پشه و طی دوره کمون، زخمی ایجاد می شود که پس از گذشت مدتی، معمولا بهبود یافته و گاهی از خود جوش باقی می گذارد. درمان بیماری سالک به عوامل متعددی مانند تعداد زخم ها، مدت زمان پیدایش و محل زخم ها و همچنین شرایط سنی و جنسی و اجتماعی بستگی دارد. امروزه برای درمان از روش های شیمیایی، فیزیکی و یا بطور توام استفاده می شود. در این مطالعه داروهای سایمتیدین (cimetidine) و گلوکانتیم (glucantime) با مقادیر مختلف برای درمان بیماری لیشمانیوز جلدی (سالک) در موش مورد بررسی قرار گرفته است. موش های خالص نژاد بالب سی (balb/c) به صورت زیر جلدی با انگل لیشمانیا در قاعده دم عفونی شده و پس از ظهور زخم، به 11 گروه دهه تایی تقسیم شدند و سپس با مقادیر مختلف سایمتیدین و گلوکانتیم بطور مجزا یا مخلوط، تحت درمان قرار گرفتند. از میان رژیم های متعدد درمانی بکار رفته در این تحقیق، استفاده از رژیم ترکیبی شامل سایمتیدین به میزان 80 میلی گرم و گلوکانتیم به مقدار 20 میلی گرم در روز به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن از سایر رژیم های درمانی موثرتر بود.